Çocukluğumuzun vazgeçilmezidir uçurtmamız. Gökyüzüne attığımız imzadır o, bayrak gibidir. Bizimdir, bizi temsil eder. Kim iyi yapmışsa, ya da kim iyi uçurmayı biliyorsa onu temsil eder. Çoğumuz babasından öğrenmiştir, bilmiyorum benim öyle oldu. Babanızın size uçurtma yapıp sizinle gelerek onu uçurması da ilginçtir hani. Size bu işi mi öğretiyor yoksa bunun bahanesiyle kendi de çocukluğuna mı dönüyor orası tartışılır bence. Yapımı da masrafsızdır. Ne olacak çıta bulamazsan in dereye birkaç kamış kes, o daha da iyidir zaten malzeme hafif olur. Kaplık bulamazsak onun yerine bir poşet keseriz, ipliğini de annemizin oya kutusundan bir naylon ip kaçırarak hallederiz tamamdır. Günümüzde kaç çocuk uçurtma uçurur acaba, ya da kaç çocuğa babası bunu öğretir.
Olay sadece bir cismi havada gezdirmek midir sizce? Bence değildir. Özgürlüğün tadı vardır bunda. Size ait bir şeyi göklere çıkarıp onu gösterme çabası vardır. Hani yüksektekiler değerlidir ya, onu arama çabası vardır. İpinin önemi de ayrıdır. İp sağlam olmalı, ip kopunca düşünün her şey bir anda altüst olur. Hem ip sağlam olacak, hem tutmasını bileceksin. Yoksa özgürlüğün tadı kaçar.
İnşallah bu değerli mirası çocuklarımıza aktarma imkanı buluruz.
1 yorum:
miraslarımıza sahip çıkmak, sizin de yazılarınıza devam etmeniz dileğiyle...
Yorum Gönder