9 Aralık 2009 Çarşamba

KOMPLEKSLİYİZ


Neden mi? Özgüvenimiz yok. Bir şey yapmaya kalksak biri çıkar ve der ki:
“Bırak ya yapamazsın, olmaz, gücün yetmez, paran yetmez, yaptırtmazlar, boş versene, hadi ordan sen de adam, geç bu ayakları, dünyayı sen mi kurtaracan” Haydaaaaaa….
Gel de işe başla. En çok da ailemiz ve arkadaş çevremiz söyler bunları. Hemen olumsuzluklar ve zorluklar göz önüne getirilir. Zaten yenik başlamışsınızdır maça. Maça girmenin anlamı kalmamıştır. Çocuğu yetiştirirken ne yapıyor ailelerimiz? “Aman evlat şuna karışma, buna karışma, boş ver, şunu yapma, bunu yapma” Sözler engel olucu, çocuğun ufkunu açıcı değil.
Çocuk hayata çekingen başlıyor. Bir şey yapmaktan çekiniyor. "Elin oğlu yapıyor ama biz yapamayız" diyor. Bunu beynine işliyor. Özgüven sıfır. Kendine ait bir konuşma şekli yok, giyim tarzı yok, düşünce sistemi yok, yaşama şekli yok. Millet olarak da böyleyiz. Türk milletiyiz diyoruz ama Türklüğümüze ait neyimiz kaldı. Halk müziğimizi pop-rock yaptık, güzel halk oyunlarımızı kendi yörelerimizde bile oynamaz olduk, dilimizi yozlaştırdık, tipimizi yozlaştırdık, aile kavramını alt üst ettik ve en önemlisi ayakta kalma nedenimizin bu kavramların korunması olacağını unuttuk. Biri ordan diyecek ki “Ya kardeşim güzel diyorsun da dünya globalleşiyor.” Düşünelim bakalım kim globalleşiyor. O yüzden mi Avrupa’da minarelerin kaldırılması söz konusu oldu.
Diyorum ki önce kendi gücümüzün farkına varalım ve özgüvenle yola çıkalım ve kahrolası aşağılık kompleksinden kurtulalım.

Hiç yorum yok: